Procedura postępowania w przypadku agresywnego zachowania ucznia, stwarzającego zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia innych
PROCEDURA POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU AGRESYWNEGO ZACHOWANIA UCZNIA, STWARZAJĄCEGO ZAGROŻENIE DLA BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA INNYCH:
1. Podjęcie przez nauczyciela próby wyciszenia zachowania agresywnego poprzez rozmowę z uczniem (zał. nr 1 do procedury)
2. W przypadku gdy rozmowa nie skutkuje, nauczyciel poprzez przewodniczącego klasy lub dyżurnego ucznia zawiadamia pedagoga/ psychologa/ dyrektora/ innego nauczyciela o zaistniałej sytuacji w celu wsparcia w działaniach interwencyjnych.
3. Zabranie ucznia z lekcji przez innego pracownika- nauczyciela szkoły. Zaprowadzenie do gabinetu pedagoga lub psychologa szkolnego. W przypadku braku takiej możliwości zapewnienie bezpieczeństwa pozostałym uczniom poprzez wyprowadzenie ich z klasy np. do świetlicy szkolnej lub klasy obok pod opieką innego nauczyciela.
4. W sytuacji konieczniej nauczyciel ma możliwość przytrzymania ucznia. Zaistniałą sytuację opisuje w formie notatki służbowej, którą przedkłada Dyrektorowi Szkoły.
5. Poinformowanie rodziców (opiekunów prawnych) o zachowaniu ucznia.
6. W sytuacji bardzo agresywnego zachowania ucznia (grożenie, napaść fizyczna, pobudzenie fizyczne, niemożność uspokojenia przez nauczyciela), zawiadomienie rodziców ucznia i (lub) Policji lub Pogotowia Ratunkowego.
7. Po jednorazowym agresywnym zachowaniu rodzic (opiekun prawny) podpisuje zgodę (zał. nr 2 do procedury) na przetrzymywanie dziecka w sytuacjach, kiedy jego zachowanie zagraża bezpieczeństwu i/lub zdrowiu jego i innych uczniów.
8. Brak takiej zgody jest podstawą każdorazowego wzywania Policji/ Pogotowia Ratunkowego w przypadku pojawienia się zachowań agresywnych.
9. W przypadku braku rezultatów uspokojenia ucznia pomimo przetrzymywania go i wyciszenia wzywani są rodzice, Policja lub Pogotowie Ratunkowego.
10. Zorganizowanie zebrania Zespołu Wychowawczego – rozmowa z rodzicami(opiekunami prawnymi) ucznia przeprowadzana przez wychowawcę/pedagoga/psychologa/dyrektora w celu dobrania odpowiednich form pomocy dla dziecka.
11. W przypadku kolejnych zachowań agresywnych ucznia i jednocześnie braku efektywnej współpracy z rodzicami (opiekunami prawnymi) szkoła kieruje wniosek do Sądu Rodzinnego o zastosowanie środka wychowawczego zapobiegającego demoralizacji ucznia.
Osoba podejmująca interwencję, niebędąca wychowawcą klasy do której uczęszcza agresywny uczeń informuje o zdarzeniu wychowawcę ucznia.
Reakcja wobec przejawów agresji powinna być adekwatna do skali zagrożenia, jak również do okoliczności zdarzenia , wieku i stopnia rozwoju sprawcy !
Załącznik nr 1
Jak reagować, kiedy zachowanie dziecka staje się niebezpieczne?
Zadaniem nauczyciela jest czuwanie nad bezpieczeństwem ucznia, które jest pobudzone i słabo się kontroluje. Często wymaga to zdecydowanych interwencji.
Instrukcja
- Daj dziecku instrukcję zatrzymującą niebezpieczne zachowanie, np. Maks, trzymaj stopy na podłodze… Maks, opuść ręce… Maks, połóż nożyczki na stole… teraz spokojnie usiądź… (w zależności od tego, co robi dziecko).
- Możesz to powtarzać wielokrotnie – „zdarta płyta”.
Postawa
- Zbliż się do dziecka
- Mów spokojnie, ale dobitnie, unikając tonu rozkazującego – to ma być informacja, a nie rozkaz.
- Daj poczucie bezpieczeństwa poprzez zdecydowanie i opanowanie.
Bezpieczna przestrzeń
- Jeżeli uczeń zagraża innym spróbuj wyprowadzić ucznia z klasy, jeżeli jest to niemożliwe poproś pozostałe dzieci o opuszczenie pomieszczenia. Kiedy zostaniecie sami, łatwiej zapanujesz nad jego zachowaniem.
- Staraj się działać głosem, powtarzaj komunikaty, które dają poczucie bezpieczeństwa: Już w porządku, możesz się uspokoić, chcę ci pomóc…. (w tym stanie dziecko bardziej reaguje na tembr głosu niż na słowa).
- Jeżeli to konieczne (i możliwe) przytrzymaj dziecko.
WYBUCH POWIKŁANY I NIEPOWIKŁANY
Wybuch złości u dziecka należy rozpatrywać w dwóch kategoriach: wybuchu powikłanego i niepowikłanego. Aby określić z którym rodzajem mamy do czynienia, każdorazowo należy odpowiedzieć na cztery pytania:
1. Czy osoba dorosła panuje nad sytuacją (czy ja tu rządzę)? tzn. wszystkie dzieci wykonują jej polecenia.
2. Czy osoba dorosła jest bezpieczna (czy ja jestem bezpieczny)?
3. Czy inne dzieci są bezpieczne (czy inni są bezpieczni)?
4. Czy osoba, która ma właśnie wybuch złości jest bezpieczna?
→W sytuacji, gdy na wszystkie pytania pada odpowiedź twierdząca mamy do czynienia
z wybuchem niepowikłanym. W sytuacji tej wystarczy zabrać uwagę (dorosłego i grupy) nieakceptowanym zachowaniom dziecka do czasu, aż się uspokoi. Można to zrobić poprzez: zaprowadzenie dziecka w bezpieczne, nudne miejsce, odizolowanie go od grupy, wyprowadzając innych z Sali, wydanie polecenia dla pozostałych, aby nie patrzyły i nie odzywały się do wybuchającego dziecka. W tym czasie osoba dorosła nie patrzy na dziecko i nie odzywa się do niego. Jedyną, krótką informacją, którą można udzielić jest zdanie: „Kiedy się uspokoisz wrócisz do sali". Chcąc sprawdzić, czy dziecko się wyciszyło, prosimy je o wykonanie prostego polecenia np. „stań ładnie", „popatrz na mnie”. Gdy dziecko jest już spokojne wraca do przerwanej aktywności (tzw. procedura time-out).
→ W sytuacji, gdy na któreś z powyższych pytań padnie odpowiedź negatywna, mamy
do czynienia z wybuchem powikłanym i należy: zadbać o bezpieczeństwo własne i innych dzieci, wydając im polecenie, aby odsunęły się w konkretne miejsce, które jest jak najbardziej oddalone od wybuchającego, oddelegować jednego z uczniów, aby przywołał innego dorosłego do pomocy (sekretariat), w uzasadnionych przypadkach przytrzymać wybuchające dziecko lub wezwać odpowiednie służby (policję, karetkę pogotowia).
Załącznik nr 2
Racibórz,……………..
ZGODA
Wyrażam zgodę na przytrzymywanie mojego syna/ córki ……………………………………………
w sytuacjach, gdy jego/jej zachowanie zagraża bezpieczeństwu i/lub zdrowiu jego/jej lub innych uczniów/ pracowników szkoły.
Data i podpis rodzica/ opiekuna prawnego